Achtentachtig jaar geleden om 11 uur blaasden de klaroenen het einde van de vijandelijkheden van “De Grote oorlog”.

De oorlog was op een gigantische schaal gevoerd, dat niemand dacht dat zo’n wereldbrand nog een keer kon uitslaan.
Eénentwintig jaar later bleken de teerlingen alweer geworpen voor nog een conflict op wereldschaal, nog vreselijker dan die eerste grote oorlog.

Vandaag, 11 november gedenken wij alle slachtoffers van de eerste wereldoorlog, maar zoals ook in andere Europese landen, betrekken wij alle gesneuvelden van ook latere gewapende conflicten in deze gedenkdag.

In onze eigen contreien konden wij sinds 1945 van vrede genieten. Maar wij mogen enkel harde realiteiten niet uit het oog verliezen. Veel oorlogen en burgeroorlogen blijven in andere werelddelen woedden.

In Roeselare en omgeving ondervonden onze brave mensen, reeds in 1914, tot hun aanzienlijke verbijstering, wat het begrip oorlogsmisdaad betekent.(zie eveneens Schuwe Maandag)

November is een drukke maand voor de getrouwen van Vaderlandslievende verenigingen.
1 november, hulde aan de slachtoffers van beide oorlogen.
11 november, wapenstilstandsdag.
15 november , Koningsdag.

Vrienden oud-strijders, bedankt dat u ook vandaag de verplaatsing gemaakt hebt, de vaandels eens te meer hoog geheven.
Uw gelederen worden ieder jaar iets dunner, helaas.
Met veel pijn lezen wij in uw berichten over het heengaan van nog een strijdmakker, van nog een held of heldin van de weerstand.

Wordt hun levensverhaal hierdoor uitgewist?  Neen, duizend keer neen. Degenen die het nut van activiteiten van Vaderlandslievende Verenigingen niet meer inzien of stellen: ligt de burger hier nog wakker van? .… . Zij vergissen zich. Wij moeten blijven ijveren voor vrede, vrijheid en verdraagzaamheid.

Het kan er ons enkel toe aanzetten om de herinnering levendig te houden aan hetgeen inzonder tijdens de twee wereldoorlogen alhier gebeurde. Al het misdadige dat eens te meer de kans kreeg om zich uit te leven.

Wij doen dit om de aanzet te geven tot het opbouwen van relaties die steunen op het respect voor de ander, op wederzijds vertrouwen. Wij doen dit om de vrede die wij sinds 1945 mochten genieten te bestendigen en de gefundeerde hoop op een goede toekomst aan de volgende generaties door te geven.
In de namiddag wordt om 16.45u samengekomen op de stedelijke begraafplaats in de Blekerijstraat.
Om 17.00u is er een herdenkingsceremonie t.g.v. Wapenstilstand met medewerking van de leerlingen van de schoolwedstrijd “Boodschap van de Vredesduif”. Dit jaar onder het motto “Zelfopoffering bekocht met de dood”.

Reeds voor de zevende maal werd in onze stad ter gelegenheid van wapenstilstand samen met onze Vaderlandslievende verenigingen een vredesproject voor alle Roeselaarse scholen ingericht.

En hoe kunnen wij dit als volwassenen beter doen dan onze jeugd daarbij te betrekken.

11 november 2006, herdenkingsdag van de wapenstilstand van de Grote Oorlog, kreeg door alle deelnemende klassen ook dit jaar een heel bijzonder accent door de deelname aan dit vredesproject en door hun aanwezigheid op het kerkhof.

“Vrede kan niet door geweld gehandhaafd worden, alleen door elkander te begrijpen“ – Albert Einstein, over Pacifisme en Winston Churchill zei ooit: “het verleden vergeten is zijn terugkeer aanvaarden”.

Nadien worden de Last Post en het Belgische, Frans en Engels volkslied gespeeld, gevolgd door een Bengaals vuurwerk.
Om 18.00u is er de proclamatie van de wedstrijd “Boodschap van de Vredesduif” in de foyer van het stadhuis.

Ik weet dat jullie Uw vaderland in uw hart draagt - terecht zou ik zeggen. Kan ik het beter beschrijven dan dat Uw thuisland in Vlaanderen is, in een federaal Belgenland.  Wij zijn geen separisten - een Natiestaat als België heeft immers meer troeven in handen als het één is.
Exclusief onderzoek wees uit: België wil niet barsten.
84 % wil België behouden.
55 % is vóór ons Koningshuis.
België betekent inderdaad nog iets voor de meerderheid van de Belgen. België hoeft niet uiteen te vallen.

Onze welvaart en welzijn, de toekomst van de volgende generaties hangt niet af van een vlag, een doos pralines of een zak friet maar van de verdere afwerking van de Belgische federale constructie.

België staat op de internationale kaart als staat aangeduid, België is lid van de EU, van de VN, van het Internationaal Olympisch Comité.
Laat ons dit zo houden.
En ik verwijs hier zeer graag onze Yves Vanderhaeghe (36 jaar), veruit de oudste man op het voetbalveld maar steeds op post.
De oude voetbalkrijger zegde als hij opgeroepen werd voor de nationale ploeg: “zolang men mij oproept, blijf ik beschikbaar voor de nationale ploeg. Het stemt mij nog steeds zeer fier om in deze uitrusting het volkslied te mogen aanhoren”.


Samen werken met Wallonië, met Brussel met alle respect, maar ook in alle eerlijkheid en openheid, soms zoeken naar compromissen, en streven naar een consensus in onderhandelingen.

Maakt eendracht immers geen macht uit.

Mogen wij allen dankbaar terugkijken naar de prestaties van zij die ons voorgingen en in roemrijke regimenten strijdend, of met hardnekkigheid vechtend tegen deporatie en uitmoording, de basis legden voor onze vrijheid en onze huidige welvaart.

Dank zij allen zorgde u ervoor dat Flanders’ Field niet synoniem werd van een desolaat maanlandschap, van een rampgebied aan de oevers van de Noordzee, maar weer openbloeide tot één van de vrije en rijkste regio’s ter wereld.

Bijzonder dankbaar ben ik eveneens tegenover de werkgroep opgericht in de schoot van de Vaderlandslievende Verenigingen die tijd noch moeite heeft gespaard om de graven van het Erepark niet alleen een bijzondere opkuisbeurt te geven, doch deze blijvend te onderhouden.


Geert Messiaen
Schepen van Vaderlandslievende Verenigingen
Roeselare, 11 november 2006.