Mijnheer de Burgemeester,
Collega's van het Schepenencollege,
Vrienden Oud-strijders,
Dames en Heren,

Vandaag zijn wij weer samen om hulde te brengen aan een groot en geliefd staatshoofd, Zijne Majesteit Koning Boudewijn.
Het is dag op dag 13 jaar geleden dat de Koning overleed.  Op 31 juli 1993 schrikte het nieuws over de dood van Koning het land bruusk uit zijn vakantieroes.

Deze oprechte hulde vandaag is een uitdrukking van trouw en erkentelijkheid aan de herinnering van een koning die ook in onze stad te gast was.
Boudewijn, de man die geen koning wilde worden. De man die in de laatste uren van zijn leven in zijn dagboek schreef : "...ik voel me uitgedroogd en moe".
Boudewijn I, de koning met een missie die 42 jaar regeerde over ons land.

1960 was een belangrijk hoogtepunt in zijn leven: In juni woonde hij in Leopoldstad de machtsoverdracht van België aan de Kongolese regering bij, en op 15 december huwde hij in Brussel met Koningin Fabiola.

Vooral de laatste jaren van zijn leven ontpopte Koning Boudewijn zich tot het geweten van de natie: Hij deed in 1991 zelfs troonsafstand omdat hij weigerde de abortuswet, die tegen zijn principes indruiste, te ondertekenen.
Bij zijn 25-jarig koningschap liet hij alle giften storten in een socio-cultureel fonds dat de naam ‘Koning Boudewijn Stichting’ kreeg.

Koning Boudewijn was 4 keer te gast in onze regio: In 1962, 1964, 1977 en 1990. Tijdens zijn laatste bezoek, een werkbezoek aan Roularta, was hij vergezeld van koningin Fabiola.

Op 31 juli 1999 mochten wij, hier aan dit monument, Koningin Fabiola verwelkomen. Het werd voor velen een onvergetelijke dag.

Koning Boudewijn kan niet beter beschreven worden als een bruggenhoofd, een "nationaal bindmiddel".
Ook al leerde hij leven met de staatshervorming, hij bleef hameren op de noodzaak van wederzijds begrip, tolerantie en samenwerking. Nog steeds is hij de belichaming van de Natie.

De menselijke gebaren van Koning Boudewijn hebben hem veel sympathie bezorgd.
Hij had de gave om zichzelf te vergeten. Hij was bezorgd voor de mens, voor zijn landgenoten en legde daarbij een grote luisterbereidheid aan de dag.
Hij drong sterk aan op sociale solidariteit, op de zorg voor de derde wereld en voor het kind en hij moedigde de strijd tegen armoede, racisme en mensenhandel aan.

Koning Boudewijn heeft zich steeds opgeworpen als de Koning van zij die lijden of minder bedeeld zijn.

Voor het huldebetoon aan Koning Boudewijn en voor dit traditioneel weerzien op 31 juli hebben wij opnieuw gekozen voor het plein genoemd naar zijn geliefde moeder, Koningin Astrid.

Destijds hebben wij beslist om hier op 19 april 1997 een monument op te richten ter ere van een groot vorst. Een project waaraan ook leerlingen van Roeselaarse scholen aan hebben meegewerkt.
Onze vriend en stadsgenoot Firmin De Schrijvere, trouw lid van de vaderlandslievende verenigingen, was de architect en ontwerper van dit kunstwerk. Dit monument staat echter, (hoe mooi en geslaagd het ook is!), slechts op een bescheiden wijze voor het grote geschenk dat Koning Boudewijn gedurende 42 jaar, elke dag opnieuw, aan zijn volk geschonken heeft.

Zijn natuurlijke edelmoedigheid en onpartijdigheid zijn een onmisbaar gegeven gebleken in onze geschiedenis. Zijn plichtsbesef moet een blijvend voorbeeld zijn voor de huidige en volgende generaties.

Mijnheer de Burgemeester,
Collega's van het Schepenencollege,
Vrienden Oud-strijders,
Dames en Heren,

Wij hopen dat het voorbeeld van Koning Boudewijn verder zal leven.

Roeselare, 31 juli 2006,
Geert Messiaen,
Schepen van de Vaderlandslievende verenigingen