De ontleding van het recent goedgekeurd Vlaamse regeerakkoord door de Vlaamse ouderenraad ivm het ouderenbeleid onderschrijf ik ten volle.

Vooreerst is het duidelijk dat m.i. te weinig aandacht werd besteed aan de "ouderenproblematiek" tijdens de verkiezingsperiode.

Het thema "ouderen" leek eerder een ver van mijn bed show.

Ouderen vormen nochtans een belangrijke groep binnen onze gemeenschap en verdienen sowieso extra aandacht.

Op 23 maart 2024 richtte ik me zelfs tot alle politieke partijen met de vraag "wat staat in uw verkiezingsprogramma over het beleid voor ouderen" en dit gelet op de toenemende vergrijzing die als een sneltrein op ons afkomt - ik herhaalde dit ook recent nog eens voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Enige reactie? : Ik ben nog steeds wachtende.

Dit stilzwijgen vertolkt zich ook in het ouderenbeleid de dag van vandaag.

Waardig ouder worden wordt stereotiep meer en meer gelinkt aan zorg, thuis blijven wonen en dementie.

Ik ben dan ook nog voorzichtig positief, maar ouderenbeleid gaat m.i. verder dan zorg en dementie.

Ouderenbeleid omvat meer.

Het beleid houdt hoegenaamd nog steeds geen rekening dat binnen enkele jaren ongeveer een kwart van de inwoners in Vlaanderen ouder zal zijn dan 67 jaar. 

Dat zijn er 268.000 meer dan in 2020. (bron Vlaamse ouderenraad) 

In de komende 10 jaar zullen er 30 % meer 80 plussers zijn, dat is nagenoeg 5 % van de bevolking.

Uit de bevolkingsvooruitzichten van Statistiek Vlaanderen blijkt dat tussen 2023 en 2033 het aantal ouderen toeneemt met meer dan 20 %.

Een visie op ouderenbeleid op middellange en zeker op lange termijn faalt, of beter blijft falen, net als het ontbreken van een ouderenbeleidsplan.

Bijzonder schrijnend is dat blijkbaar psychische problemen alleen bij jongeren te herkennen zijn.

Eenzaamheid bij ouderen wordt goedkoop opgelost met het beklemtonen van een voortdurende en meer sensibilisering.

Nieuwe woonvormen worden aangehaald, maar zijn weinig concreet.

Te weten dat vele ouderen open staan voor alternatieve woonvormen.

Het is zoeken naar een Ouderenbeleidsparticipatie, en dit in tegenstelling met de ambities voor kinderen en jongeren.

Anno 2024 wordt er onvoldoende geïnvesteerd in een duurzaam, stimulerend preventie en empowermentbeleid, dit in tegenstelling met landen als Denemarken en Nederland.

Vaststellingen die ik al eerder neerpende. 

Het blijft en blijkt blijkbaar een roep in de woestijn:

Ja, de ouderenzorg moet dringend hertekend worden en bij voorkeur met een nog beter Vlaams ouderenbeleidsplan 2020-2025.

Positief en hoopvol is wel het besef dat dit plan niet het enige beleidsinstrument is om het ouderenbeleid te realiseren.

Maar thema's als geestelijke gezondheidszorg, ouderenmishandeling, energiearmoede en noem maar op worden niet genoeg benadrukt.

Op lokaal vlak moet er m.i. ook een sterkere actieve samenwerking komen tussen ouderenraad, ambtenaren en schepenen.

Niet in de zin van louter luisteren, zeg maar het inlepelen van beslissingen en voorstellen,  maar daadwerkelijk actief mogen participeren.

Ja, er zijn en er blijven grote uitdagingen.

Ja, er blijft iets mis met de manier waarop we met ouderen omgaan

En ja, ouderenbeleid is meer dan ouderenzorg ".

Dit weze voor eens en altijd duidelijk! 

De ouderen van vandaag - de protestgeneratie of babyboomers - willen ouder worden en de hoge leeftijd anders beleven dan voorheen.

Tijd ook dat er een ombudsman voor ouderen wordt ingevoerd - de hulplijn 1712 is goed- maar onvoldoende .

Ja, er is nog werk aan de winkel.

Time to act - bouwen aan een hecht, echt  ouderenbeleid - een rechtstreekse oproep aan de politiek: of blijft dit ... een mooie slogan!

Of schaar ik me toch achter het gezegde : "politici hebben echt geen idee hoe het voelt om oud te zijn". 

Geert Messiaen

oktober 2024