Ons land heeft een behoorlijke maar ingewikkelde ouderenzorg.

Eén van de boosdoeners is ons staatsbestel.

Er is ook weinig belangstelling voor jonge artsen om geriatrie uit te oefenen.

Aan onze universiteiten wordt daarover onvoldoende onderricht.

Onze mentaliteit moet veranderen. Ouderen moeten volwaardig deel uitmaken van de maatschappij, temeer daar ze in aantal steeds groter worden. 

Door onvoldoende kennis komen zieke ouderen soms terecht op plaatsen waar ze niet horen: zo moeten ouderen met pneumologie niet naar de dienst geriatrie gebracht worden, maar naar de dienst pneumologie.

We staan er niet goed voor. 

Zeker niet in een land waar de gerontologie in de jaren 1950 is ontstaan. 

De vergrijzingsgolf die op ons afkomt heeft overigens meer consequenties dan een aangepaste gezondheidszorg alleen, de huisvesting is daar alvast één van. 

Ook de buurten zijn niet aangepast aan ouderen en de WZC zijn niet de zaligmakende oplossing.

Als je naar de Vlaamse woonzorgcentra kijkt bedraagt de maandelijkse factuur meer dan 1800 euro.

De dagprijs blijft er stijgen - en dan spreken we nog niet van de commerciële woonzorgcentra.

Ondanks de toekenning van een zorgbudget voor zwaar zorgbehoevenden van 130 euro per maand komen heel wat bewoners in woonzorgcentra elke maand geld te kort om hun factuur te betalen. 

Zo pleit ik meer dan ooit voor geen vermarkting in de zorg en welzijnssector, maar voor solidariteit.

Zo niet, wordt dit ontegensprekelijk nefast voor de oudere bevolking  en ... voor onze gezondheidszorg. 

Ook de geestelijke gezondheidszorg van en voor ouderen baart grote zorgen.

In onze samenleving staan we op het vlak van psychische zorg voor ouderen voor een aantal uitdagingen.

Ouderen vinden moeilijk de weg naar psychische zorg.

In vergelijking met psychologen voor kinderen en volwassenen zijn er maar heel weinig psychologen voor ouderen - laat staan een ouderen psycholoog.  

Ouderen moeten aangemoedigd worden om niet te lang te wachten om hulp te zoeken bij psychische klachten.

De hele samenleving moet actief betrokken worden, willen we het psychisch welzijn van de oudere bevolking naar een hoger niveau tillen;

Daar worden we als samenleving in zijn geheel trouwens ook zelf beter van.

Ouderen zijn volwaardige burgers en hebben recht op vrijheid, kwaliteitsvolle zorg, een comfortabel zelfstandig leven, eerbiediging van woonst en bescherming tegen iedere vorm van achterstelling, discriminatie, uitsluiting of opsluiting.

De vergrijzing van de bevolking brengt ook gevolgen mee op basis van het gezondheidsbeleid, vooral op het vlak van de chronische aandoeningen.

30 % van de 65 plussers heeft minstens 3 chronische aandoeningen en dit zal toenemen - net als de polypathologieën.

In 2030-2040 zal 70 à 80 % van de uitgaven voor gezondheidszorg daarmee te maken hebben.

Laat het ook duidelijk stellen dat de oudere bevolking niet alleen bestaat uit zorgbehoevenden, maar ook uit niet- zorgbehoevenden.

M.a.w. een oudere moet op 2 manieren bekeken worden.

Te vaak gaan jongeren ouderen in de zin beschouwen als een last" voor de samenleving op basis van "een oudere is meer ziek, zwakker dan een jongere" 

Het is een taboe, bijna wraakroepend de derde leeftijd automatisch gelijk te stellen met ongezond zijn. 

Om de vergrijzing betaalbaar te houden, ook in de gezondheidszorg, moet de beleidsoptie gesteund worden, om de mensen zo lang mogelijk thuis te laten wonen en om de duur van een verblijf in het ziekenhuis zo kort mogelijk te houden;

Niemand mag uitgesloten worden in de gezondheidssector, maar het solidariteitsgevoel brokkelt af;

In onze steeds individualistische wordende samenleving worden keuzes gemaakt en dit opent ook deuren naar een duale geneeskunde;

Ouderen zijn er het eerste slachtoffer van.

We zeggen daarom krachtig nee, tegen het discrimineren op basis van leeftijd en op basis van vermogen.

Zo leidt discriminatie tot onderbehandeling.

In het kader van de vergrijzing moeten we oog hebben voor de toenemende behoefte aan gezondheidszorgen.

Daarom dient de gezondheidssector nog beter tegemoet te komen aan de noden van de ouderen op het vlak van de geneeskundige verzorging, rusthuisinfrastructuur, en rusthuisaanbod, stimulering van de thuiszorg en bestaanszekerheid; Er mag geen enkele maatschappelijke uitsluiting meer bestaan.

De wereld is niet klaar voor de vergrijzing.

Er moet meer werk gemaakt worden van gespecialiseerde diensten in ziekenhuizen en het aantrekkelijker maken van het beroep van geriater en geriatrisch verpleegkundige.

De toegankelijkheid van de gezondheidszorg voor ouderen is niet alleen een medisch aandachtspunt, maar ook een psychosociaal gegeven als we denken aan de problemen van ouderen op het vlak van eenzaamheid en isolatie.

Heel wat ouderen stellen hun opname van zorg uit ingevolge de beperkte middelen waarover zij beschikken. 

De ontoereikende omkaderingsvormen bij de WZC staan niet toe om voldoende aandacht te geven aan de opgenomen personen.

Daarom stel ik klaar en duidelijk de gevolgen van crisissituaties en de vergrijzing mogen niet afgeschreven worden op de ouder wordende patiënt.

NOOIT !

Geert Messiaen

02/2/2022